Αντιπηκτική θεραπεία στην κολπική μαρμαρυγή
Σε αυτό το άρθρο θα αναφερθώ στις ενδείξεις αντιπηκτικής αγωγής στην κολπική μαρμαρυγή που δεν είναι στα πλαίσια βαλβιδοπάθειας. Η αντιπηκτική αγωγή βοηθά στην πρόληψη αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων σε αυτήν την ομάδα ασθενών, που είναι αυξημένου κινδύνου. Ωστόσο, πρέπει πάντα να λαμβάνεται υπόψιν και ο κίνδυνος αιμορραγίας ως ανεπιθύμητη ενέργεια. Γι΄αυτό το λόγο υπάρχουν συγκεκριμένες ενδείξεις ώστε να χορηγείται όποτε είναι απαραίτητη,δηλαδή όσο πιο ισχυρός είναι ο κίνδυνος για εγκεφαλικό επεισόδιο.
Από παλαιότερα έχει βρεθεί ότι παράγοντες κινδύνου για εγκεφαλικό επεισόδιο αποτελούν η συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια, η υπέρταση, η ηλικία >75 έτη, ο σακχαρώδης διαβήτης, προηγούμενο εγκεφαλικό ( score CHADS2 ). Ωστόσο, πλεόν θεωρούνται ανεξάρτητοι παράγοντες κινδύνου η αγγειακή νόσος (έμφραγμα μυοκαρδίου, περιφερική αγγειακή νόσος), η ηλικία >65 έτη και το φύλο (οι γυναίκες έχουν αυξημένο κίνδυνο).
- Άνδρες και γυναίκες νεότεροι από 65 ετών, χωρίς άλλα νοσήματα δε χρειάζεται να λαμβάνουν αντιπηκτική αγωγή.
- Σε ηλικία 65-75 ετών με score CHADS2=0 ή σε <65 ετών με score CHADS2=1 δεν υπάχρει ομοφωνία για την έναρξη αντιπηκτικής αγωγής, αν και φαίνεται ότι υπερτερεί από τη μη χορήγηση. Πολλοί θεράποντες προτείνουν χαμηλή δόση ασπιρίνης, ειδικά στις γυναίκες.
- Στις υπόλοιπες περιπτώσεις (score CHADS2>1) έχει ένδειξη η χορήγηση αντιπηκτικής αγωγής με ηπαρίνη χαμηλού μοριακού βάρους σε θεραπευτική δόση ή με κουμαρινικά αντιπηκτικά με στόχο INR 2-3.
- Από τα νεότερα αντιπηκτικά που έχουν πάρει ένδειξη είναι:1. Dabigatran (Pradaxa) σε δόση 110mgx2 με αντίστοιχη αποτελεσματικότητα με τα κουμαρινικά ενώ σε δόση 150mgx2 αν και έχει καλύτερη αποτελεσματικότητα αυξάνει ο κίνδυνος για αιμορραγίες. 2. Rivaroxaban (Xarelto) σε δόση 20mgx1 και 3.Apixaban (Eliquis) σε δόση 5mgx2. Ωστόσο, προσοχή πρέπει να δίνεται σε νεφρική ανεπάρκεια και προχωρημένη ηλικία που πρέπει να τροποποιείται η δόση, να μην παραλείπονται οι δόσεις και να ενημερώνονται οι ασθενείς για τις δυσκολίες παρακολούθησης της αποτελεσματικότητας της αγωγής με εργαστηριακές μεθόδους και για την έλλειψη αντίδοτου σε περίπτωση υπερδοσολογίας ή αιμορραγίας.
- Σε ορισμένες περιπτώσεις που δε μπορούν να δοθούν αντιπηκτικά μπορεί να δοκιμαστεί θεραπεία με διπλή αντιαιμοπεταλιακή αγωγή ( ασπιρίνη+κλοπιδογρέλη ), όμως δεν έχει την ίδια αποτελεσματικότητα με την αντιπηκτική αγωγή
Συγγραφέας
Θεώνη Κανελλοπούλου
Θεώνη Κανελλοπούλου, MD, PhD
Αιματολόγος, Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο